آتشکده آتشکوه یکی از مهم‌ترین آثار بجا مانده از دوران باستان در سرزمین کهن ایران است که در نزدیکی نیم‌ور قرار دارد . مورخان قدمت این بنا را به دوره ساسانیان مربوط می‌دانند . بنای چهار طاقی آن شامل ستون‌های سنگی استوانه‌ای شکل است که بر روی هم استوار شده‌اند . این بنا دارای اتاق‌های سرپوشیده و محلی برای برافروختی آتش بوده است . محلی که این آتشکده قرار دارد دارای طبیعت سبزی است ، اما اکنون این بنا در حال تخریب است . این آتشکدهٔ خاموش در ۵ کیلومتری راه نیم‌ور به دلیجان و در نزدیکی روستای آتشکوه است . با شهر محلات نزدیک به 13 کیلومتر فاصله دارد .
آتشکده در دامنهٔ کوه آتشکوه و در کنار رودخانه‌ای به همین نام در گستره‌ای نزدیک به 600 مترمربع ساخته شده است . در ازای آن 40 متر و 28 سانتی‌متر و پهنایش در بخش خاوری 60 متر و 12 سانتی‌متر و در بخش باختری 25 متر است . روستای آتشکوه با کمتر از 10 خانوار ده ضلع شمالی این بنا قرار گرفته است . در کنار این آتشکده درخت چنار مرتفعی با قدمت بسیار وجود دارد . کوه‌های سنگی این منطقه منبع بزرگ درآمد برای اهالی بومی و یکی از بزرگترین معادن سنگ تراورتن در جهان است . ریزه‌کاری‌های به کار رفته در بهره‌گیری از سنگ‌های پاستون‌ها و ستون‌ها به اندازه‌ای است که هیچ‌گاه دوبند سنگ روی هم قرار نگرفته است . در ساخت بنا از آجرهای چهارگوش با نمای سنگ استفاده شده و برای استواری بیشتر بنا در درون دیوارها ، تیرچه چوبی به کار رفته است .